آغاز جنگ جهانی اول و ورود عثمانی به جنگ در اول نوامبر ۱۹۱۴ که با پیوستن به آلمان، اطریش و مجارستان و علیه دول متفق صورت گرفت، همچون فرصتی طلایی مورد توجه ناسیونالیستهای ارمنی قرار گرفت. لوئیس نعلبندیان اظهار می‌دارد: «کمیته های انقلابی ارامنه دریافتند که برای رسیدن به اهدافشان، بهترین فرصت جهت به راه انداختن یک شورش عمومی زمانی است که امپراطوری عثمانی در حال جنگ باشد.»(۱) تا در برابر حملات آنان توان مقابله کمتری داشته باشند.
درست قبل از شروع جنگ و در آگوست ۱۹۱۴، رهبران عثمانی در ارزروم به امید کسب حمایت داشناکها در صورت وقوع جنگ، با آنان دیدار کردند. داشناکها قول دادند که در صورت ورود عثمانی به جنگ، وظیفه خود را به عنوان یک شهروند وفادار به امپراطوری عثمانی انجام خواهند داد. لیکن
